Μια κοινοποίηση της συλλογικότητας ACME σχετικά με την δράση του Ν30 Μαύρου Μπλοκ στο Σιάτλ. Ν30, είναι η μέρα της πορείας κατά την σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού εμπόριου στο Σιάτλ την 30η Νοέμβριου του 1999. (αυτές οι παρατηρήσεις και αναλύσεις αντιπροσωπεύουν αποκλειστικά εκείνες της συλλογικότητας ACME και δεν θα πρέπει να ερμηνευθούν ως αντιπροσωπευτικές. του υπόλοιπου μαύρου μπλοκ της N30 ή οποιουδήποτε άλλου που συμμετείχε σε ταραχές ή καταστροφές περιουσιών εκείνη την ημέρα.)
Τοποθέτηση του Ν30 Black Bloc.
μία κοινοποίηση από ένα τμήμα του μαύρου μπλοκ της N30 στο Σιάτλ.
Στις 30 Νοεμβρίου, διάφορες ομάδες ατόμων που συμμετείχαν σε μαύρο μπλοκ επιτέθηκαν σε διάφορους εταιρικούς στόχους στο κέντρο του Σιάτλ.
Ανάμεσά τους ήταν (για να αναφέρουμε μόνο μερικές): Fidelity Investment (μεγάλος επενδυτής στην Occidental Petroleum, τον όλεθρο της φυλής U’wa στην Κολομβία), Bank of America, US Bancorp, Key Bank και Washington Mutual Bank (χρηματοπιστωτικά ιδρύματα-κλειδιά στην επέκταση της εταιρικής καταστολής), Old Navy, Banana Republic και GAP (επιχειρήσεις της οικογένειας Fisher, που βιάζει τα βορειοδυτικά δασικά εδάφη και τους εργάτες σε εκμετάλλευση εργασίας), NikeTown και Levi’s (των οποίων τα υπερτιμημένα προϊόντα κατασκευάζονται σε εργαστήρια εκμετάλλευσης εργασίας), McDonald’s (πλανόδιοι πωλητές φαστ φουντ με μισθούς σκλάβων, υπεύθυνοι για την καταστροφή τροπικών δασών για βοσκοτόπια και τη σφαγή ζώων), Starbucks (πλανόδιοι πωλητές μιας εθιστικής ουσίας, τα προϊόντα της οποίας συλλέγονται με μισθούς κάτω της φτώχειας από αγρότες που αναγκάζονται να καταστρέψουν τα ίδια τους τα δάση στη διαδικασία αυτή), Warner Bros. (μονοπώλια των μέσων ενημέρωσης) Planet Hollywood (επειδή είναι Planet Hollywood).
Η δράση αυτή διήρκεσε πάνω από 5 ώρες και περιελάμβανε το σπάσιμο βιτρινών και θυρών καταστημάτων και την βεβήλωση των προσόψεων. Χρησιμοποιήθηκαν σφεντόνες, κιβώτια εφημερίδων, βαριοπούλες, σφυριά, λοστούς και καρφωτικά για να καταστραφεί στρατηγικά η εταιρική περιουσία και να εξασφαλισθεί η πρόσβαση (λεηλατήθηκε ένα από τα τρία στοχοθετημένα Starbucks και Niketown).
Χρησιμοποιήθηκαν επίσης αυγά γεμισμένα με διάλυμα χάραξης γυαλιού, μπάλες μπογιάς και σπρέι χρωμάτων.
Το μαύρο μπλοκ ήταν ένα χαλαρά οργανωμένο σμήνος από συναφείς ομάδες και άτομα που περιπλανιόταν στο κέντρο της πόλης, παρασυρόμενο προς τα εδώ από μια ευάλωτη και σημαντική βιτρίνα και προς τα εκεί από τη θέα ενός αστυνομικού σχηματισμού. Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των ακτιβιστών που δέχτηκαν αρκετές φορές σπρέι πιπεριού, δακρυγόνα και πυροβολισμούς με σφαίρες από καουτσούκ, οι περισσότεροι από το τμήμα μας του μαύρου μπλοκ γλίτωσαν από σοβαρούς τραυματισμούς παραμένοντας συνεχώς σε κίνηση και αποφεύγοντας την εμπλοκή με την αστυνομία.
Ήμασταν φίλοι, μείναμε δεμένοι και προσέχαμε ο ένας τα νώτα του άλλου.
Όσοι δέχτηκαν επίθεση από ομοσπονδιακούς νταήδες κατάφεραν να διαφύγουν της σύλληψης χάρη στα διορατικά και οργανωμένα μέλη του μαύρου μπλοκ.
Η αίσθηση της αλληλεγγύης προκαλούσε δέος.
Η ΑΣΤΥΝΟΜIΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Δυστυχώς, η παρουσία και η επιμονή της “αστυνομίας της ειρήνης” ήταν αρκετά ενοχλητική. Σε τουλάχιστον 6 διαφορετικές περιπτώσεις, οι λεγόμενοι “μη-βίαιοι” ακτιβιστές επιτέθηκαν σωματικά σε άτομα που στόχευαν εταιρική ιδιοκτησία. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να σταθούν μπροστά από το σούπερ μάρκετ Niketown και να αντιμετωπίσουν και να απωθήσουν το μαύρο μπλοκ. Πράγματι, αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι “ειρηνοποιοί” αποτελούσαν πολύ μεγαλύτερη απειλή για τα άτομα του μαύρου μπλοκ από ό,τι οι διαβόητα βίαιοι ένστολοι “ειρηνοποιοί” εγκεκριμένοι από το κράτος μυστικοί αξιωματικοί που χρησιμοποίησαν ακόμη και την κάλυψη των ακτιβιστών ειρηνοποιών για να στήσουν ενέδρα σε όσους εμπλέκονται σε καταστροφές εταιρικών περιουσιών).
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΠΛΟΚ
Η αντίδραση στο μαύρο μπλοκ ανέδειξε μερικές από τις αντιφάσεις και τις εσωτερικές καταπιέσεις της κοινότητας των “μη-βίαιων ακτιβιστών”.
Πέρα από την προφανή υποκρισία όσων ασκούσαν βία εναντίον μαυροφορεμένων και μασκοφόρων (πολλοί από τους οποίους παρενοχλήθηκαν παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν συμμετείχαν σε καταστροφές περιουσιών), υπάρχει ο ρατσισμός των προνομιούχων ακτιβιστών που έχουν την πολυτέλεια να αγνοούν τη βία που ασκείται εναντίον του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας και του φυσικού κόσμου στο όνομα των δικαιωμάτων της ατομικής ιδιοκτησίας.
Το σπάσιμο παραθύρων έχει εμπλέξει και εμπνεύσει πολλά από τα πιο καταπιεσμένα μέλη της κοινότητας του Σιάτλ περισσότερο από ό,τι θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν οι γιγαντιαίες μαριονέτες ή οι στολές θαλάσσιων χελωνών (χωρίς να υποτιμάμε την αποτελεσματικότητα αυτών των εργαλείων σε άλλες κοινότητες).
10 ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΠΛΟΚ
Παραθέτουμε μερικά στοιχεία για να διαλύσουμε τους μύθους που κυκλοφορούν σχετικά με το μαύρο μπλοκ της N30:
1. “Είναι όλοι ένα μάτσο αναρχικοί του Eugene”. Ενώ μερικοί μπορεί να είναι αναρχικοί από το Eugene, εμείς προερχόμαστε από όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένου του Seattle. Σε κάθε περίπτωση, οι περισσότεροι από εμάς είναι εξοικειωμένοι με τα τοπικά ζητήματα στο Σιάτλ (για παράδειγμα, η πρόσφατη κατάληψη του κέντρου της πόλης από μερικούς από τους πιο άθλιους πολυεθνικούς εμπόρους λιανικής πώλησης).
2. “Είναι όλοι τους θιασώτες του John Zerzan.” Πολλές φήμες κυκλοφορούν ότι είμαστε ακόλουθοι του John Zerzan, ενός αναρχο-πριμιτιβιστή συγγραφέα από το Eugene που υποστηρίζει την καταστροφή της ιδιοκτησίας. Παρόλο που κάποιοι από εμάς ενδέχεται να εκτιμούν τα γραπτά και τις αναλύσεις του, δεν είναι σε καμία περίπτωση ο ηγέτης μας, άμεσα, έμμεσα, φιλοσοφικά ή με άλλο τρόπο.
3. “Η μαζική δημόσια κατάληψη είναι το αρχηγείο των αναρχικών που κατέστρεψαν περιουσίες στις 30 Νοεμβρίου”. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους στην κατάληψη “Αυτόνομη Ζώνη” είναι κάτοικοι του Σιάτλ, οι οποίοι έχουν περάσει τον περισσότερο χρόνο τους από το άνοιγμά της στις 28 του μηνός στην κατάληψη. Παρόλο που μπορεί να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, οι δύο ομάδες δεν συνυπάρχουν και σε καμία περίπτωση η κατάληψη δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το αρχηγείο των ατόμων που κατέστρεψαν περιουσίες.
4. “Κλιμάκωσαν τις καταστάσεις στις 30 του μηνός (Ν30), με αποτέλεσμα να χρησιμοποιηθούν δακρυγόνα εναντίον παθητικών, μη-βίαιων διαδηλωτών”. Για να απαντήσουμε σε αυτό, αρκεί να σημειώσουμε ότι τα δακρυγόνα, ο ψεκασμός με πιπέρι και οι βολές με σφαίρες από καουτσούκ ξεκίνησαν πριν τα μαύρα μπλοκ (απ’ όσο γνωρίζουμε) αρχίσουν να επιδίδονται σε καταστροφές περιουσιών. Επιπλέον, πρέπει να αντισταθούμε στην τάση να δημιουργήσουμε μια αιτιώδη σχέση μεταξύ της αστυνομικής καταστολής και της διαμαρτυρίας οποιασδήποτε μορφής, είτε αυτή περιλαμβάνει καταστροφή περιουσίας είτε όχι. Η αστυνομία είναι επιφορτισμένη με την προστασία των συμφερόντων ολιγάριθμων πλουσίων και η ευθύνη για τη βία δεν μπορεί να επιρρίπτεται σε εκείνους που αντιδρούν σε αυτά τα συμφέροντα.
5. Στον αντίποδα: “Έδρασαν ως απάντηση στην αστυνομική καταστολή”. Ενώ αυτό μπορεί να είναι μια θετικότερη αναπαράσταση του μαύρου μπλοκ, είναι ωστόσο ψευδές. Αρνούμαστε να παρερμηνευτούμε ως μια καθαρά αντιδραστική δύναμη. Ενώ η λογική του μαύρου μπλοκ μπορεί να μην βγάζει νόημα σε κάποιους, είναι σε κάθε περίπτωση μια λογική υπέρ της δράσης.
6. “Είναι ένα μάτσο θυμωμένα έφηβα αγόρια”. Πέρα από το γεγονός ότι υποκρύπτει έναν ενοχλητικό ηλικιακό και σεξισμό, είναι και ψευδές. Η καταστροφή περιουσίας δεν είναι απλώς ματσό ξεσηκωμός ή εκτόνωση άγχους γεμάτη τεστοστερόνη. Ούτε είναι εκτοπισμένος και αντιδραστικός θυμός. Είναι στρατηγικά και συγκεκριμένα στοχευμένη άμεση δράση ενάντια στα εταιρικά συμφέροντα.
7. “Θέλουν απλώς να συγκρουστούν”. Αυτό είναι αρκετά παράλογο και αγνοεί βολικά την προθυμία της “αστυνομίας της ειρήνης” να μας καταπολεμήσει. Από όλες τις ομάδες που συμμετείχαν σε άμεση δράση, το μαύρο μπλοκ ήταν ίσως το λιγότερο ενδιαφερόμενο να εμπλακεί με τις αρχές και σίγουρα δεν είχαμε κανένα ενδιαφέρον να συγκρουστούμε με άλλους ακτιβιστές κατά του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (παρά τις μάλλον έντονες διαφωνίες σχετικά με την τακτική).
8. “Είναι ένας χαοτικός, ανοργάνωτος και τυχοδιωκτικός όχλος”. Ενώ πολλοί από εμάς θα μπορούσαμε σίγουρα να περάσουμε μέρες συζητώντας για το τι σημαίνει “χαοτικός”, σίγουρα δεν ήμασταν ανοργάνωτοι. Η οργάνωση μπορεί να ήταν ρευστή και δυναμική, αλλά ήταν σφιχτή. Όσον αφορά την κατηγορία του τυχοδιωκτισμού, θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ποιος από τους χιλιάδες παρευρισκόμενους δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που δημιουργήθηκε στο Σιάτλ για να προωθήσει την ατζέντα του.
Το ερώτημα είναι, λοιπόν, αν βοηθήσαμε ή όχι στη δημιουργία αυτής της ευκαιρίας και οι περισσότεροι από εμάς σίγουρα το κάναμε (πράγμα που μας οδηγεί στον επόμενο μύθο):
9. “Δεν γνωρίζουν τα θέματα” ή “δεν είναι ακτιβιστές που έχουν ασχοληθεί με αυτό”. Παρόλο που μπορεί να μην είμαστε επαγγελματίες ακτιβιστές, όλοι μας εργαζόμαστε για αυτή τη συγκέντρωση στο Σιάτλ εδώ και μήνες. Κάποιοι από εμάς δούλεψαν στις πόλεις τους και άλλοι ήρθαν στο Σιάτλ μήνες πριν για να δουλέψουν γι’ αυτό. Να είστε σίγουροι ότι ήμασταν υπεύθυνοι για πολλές εκατοντάδες ανθρώπους που βγήκαν στους δρόμους στις 30 του μήνα, εκ των οποίων μόνο μια πολύ μικρή μειοψηφία είχε σχέση με το μαύρο μπλοκ. Οι περισσότεροι από εμάς μελετάμε τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομίας, της γενετικής μηχανικής, της εξόρυξης πόρων, των μεταφορών, των εργασιακών πρακτικών, της κατάργησης της αυτονομίας των ιθαγενών, των δικαιωμάτων των ζώων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κάνουμε ακτιβισμό για αυτά τα ζητήματα εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είμαστε ούτε κακώς πληροφορημένοι ούτε άπειροι.
10. “Οι μασκοφόροι αναρχικοί είναι αντί-δημοκρατικοί και μυστικοπαθείς επειδή κρύβουν την ταυτότητά τους”. Ας το παραδεχτούμε (με ή χωρίς μάσκα)-δεν ζούμε σε δημοκρατία αυτή τη στιγμή. Αν αυτή η εβδομάδα δεν το έκανε αρκετά σαφές, ας σας το υπενθυμίσουμε — ζούμε σε ένα αστυνομικό κράτος. Οι άνθρωποι μας λένε ότι αν πραγματικά πιστεύαμε ότι έχουμε δίκιο, δεν θα κρυβόμασταν πίσω από μάσκες. Ο ισχυρισμός τους είναι “Η αλήθεια θα νικήσει”. Ενώ αυτός είναι ένας ωραίος και ευγενής στόχος, δεν συνάδει με την παρούσα πραγματικότητα. Αυτοί που αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τα συμφέροντα του Κεφαλαίου και του Κράτους θα καταδιωχθούν. Κάποιοι ειρηνιστές θα μας έβαζαν να δεχτούμε αυτόν τον διωγμό με χαρά.
Άλλοι θα μας έλεγαν ότι είναι μια άξια θυσία. Εμείς δεν είμαστε τόσο μελαγχολικοί. Ούτε αισθανόμαστε ότι έχουμε το προνόμιο να δεχτούμε τη δίωξη ως θυσία: η δίωξη για μας είναι ένα καθημερινό αναπόφευκτο γεγονός και εκτιμούμε τις λίγες ελευθερίες μας. Το να δεχόμαστε τον εγκλεισμό ως μορφή κολακείας προδίδει ένα μεγάλο ποσοστό προνομίων του “πρώτου κόσμου”.
Θεωρούμε ότι η επίθεση στην ιδιωτική ιδιοκτησία είναι απαραίτητη αν θέλουμε να ξαναχτίσουμε έναν κόσμο που θα είναι χρήσιμος, υγιής και χαρούμενος για όλους. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα υπερτροφικά δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε αυτή τη χώρα μεταφράζονται σε κατηγορίες κακουργήματος για οποιαδήποτε καταστροφή περιουσίας άνω των 250 δολαρίων.
ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΠΛΟΚ
Ο πρωταρχικός σκοπός αυτής της τοποθέτησης είναι να διαλύσει μέρος του πέπλου μυστηρίου που περιβάλλει το μαύρο μπλοκ και να καταστήσει ορισμένα από τα κίνητρά του πιο διαφανή, δεδομένου ότι οι μάσκες μας δεν μπορούν να είναι.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ
Υποστηρίζουμε ότι η καταστροφή της περιουσίας δεν είναι βίαιη δραστηριότητα, εκτός αν καταστρέφει ζωές ή προκαλεί πόνο κατά τη διαδικασία. Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό, η ιδιωτική ιδιοκτησία -ιδιαίτερα η εταιρική ιδιωτική ιδιοκτησία- είναι από μόνη της απείρως πιο βίαιη από οποιαδήποτε ενέργεια λαμβάνεται εναντίον της.
Η ιδιωτική ιδιοκτησία πρέπει να διακρίνεται από την προσωπική ιδιοκτησία. Η τελευταία βασίζεται στη χρήση, ενώ η πρώτη στη συναλλαγή. Η προϋπόθεση της προσωπικής ιδιοκτησίας είναι ότι ο καθένας από εμάς έχει αυτό που χρειάζεται.
Η προϋπόθεση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας είναι ότι ο καθένας μας έχει κάτι που κάποιος άλλος χρειάζεται ή θέλει. Σε μια κοινωνία που βασίζεται στα δικαιώματα της ατομικής ιδιοκτησίας, εκείνοι που είναι σε θέση να συγκεντρώσουν περισσότερα από αυτά που χρειάζονται ή θέλουν οι άλλοι έχουν μεγαλύτερη δύναμη. Κατ’ επέκταση, ασκούν μεγαλύτερο έλεγχο σε αυτό που οι άλλοι αντιλαμβάνονται ως ανάγκες και επιθυμίες, συνήθως προς το συμφέρον της αύξησης του κέρδους για τους ίδιους.
Οι υποστηρικτές του “ελεύθερου εμπορίου” θα ήθελαν να δουν αυτή τη διαδικασία στο λογικό της συμπέρασμα: ένα δίκτυο λίγων μονοπωλίων της βιομηχανίας με απόλυτο έλεγχο της ζωής όλων των άλλων. Οι υποστηρικτές του “δίκαιου εμπορίου” θα ήθελαν να δουν αυτή τη διαδικασία να μετριάζεται με κυβερνητικούς κανονισμούς που αποσκοπούν στην επιφανειακή επιβολή βασικών ανθρωπιστικών προτύπων.
Ως αναρχικοί, απεχθανόμαστε και τις δύο θέσεις.
Η ατομική ιδιοκτησία -και κατ’ επέκταση, ο καπιταλισμός- είναι εγγενώς βίαιη και καταπιεστική και δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί ή να μετριαστεί. Είτε η εξουσία όλων συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων επικεφαλής εταιρειών είτε εκτρέπεται σε έναν ρυθμιστικό μηχανισμό επιφορτισμένο με τον μετριασμό των καταστροφών του τελευταίου, κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο ελεύθερος ή τόσο ισχυρός όσο θα μπορούσε να είναι σε μια μη-ιεραρχική κοινωνία.
Όταν σπάμε ένα παράθυρο, σκοπεύουμε να καταστρέψουμε το λεπτό περίβλημα νομιμότητας που περιβάλλει τα δικαιώματα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Ταυτόχρονα, ξορκίζουμε εκείνο το σύνολο βίαιων και καταστροφικών κοινωνικών σχέσεων που έχει εμποτιστεί σχεδόν σε όλα γύρω μας.
Με την “καταστροφή” της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, μετατρέπουμε την περιορισμένη ανταλλακτική της αξία σε μια διευρυμένη αξία χρήσης.
Μια βιτρίνα καταστήματος γίνεται ένας αεραγωγός για να μπει λίγος φρέσκος αέρας στην καταπιεστική ατμόσφαιρα ενός καταστήματος λιανικής πώλησης (τουλάχιστον μέχρι η αστυνομία να αποφασίσει να κάνει χρήση δακρυγόνων σε ένα κοντινό οδόφραγμα). Ένα κουτί εφημερίδων γίνεται εργαλείο για τη δημιουργία τέτοιων αεραγωγών ή ένα μικρό μπλόκο για την ανάκτηση του δημόσιου χώρου ή ένα αντικείμενο για να βελτιώσει κανείς το πλεονεκτικό του σημείο στέκοντας πάνω του. Ένας κάδος απορριμμάτων γίνεται εμπόδιο σε μια φάλαγγα ταραχοποιών αστυνομικών και πηγή θερμότητας και φωτός. Μια πρόσοψη κτιρίου γίνεται πίνακας μηνυμάτων για την καταγραφή καταιγιστικών ιδεών για έναν καλύτερο κόσμο.
Μετά την πορεία της N30, πολλοί άνθρωποι δεν θα δουν ποτέ ξανά με τον ίδιο τρόπο μια βιτρίνα ή ένα σφυρί. Οι πιθανές χρήσεις ενός ολόκληρου αστικού τοπίου έχουν πολλαπλασιαστεί. Ο αριθμός των σπασμένων παραθύρων ωχριά μπροστά στον αριθμό των λυμένων μαγικών – μαγικών που ρίχνει μια εταιρική ηγεμονία για να μας νανουρίσει και να μας κάνει να ξεχάσουμε όλη τη βία που διαπράχθηκε στο όνομα των δικαιωμάτων της ατομικής ιδιοκτησίας και όλες τις δυνατότητες μιας κοινωνίας χωρίς αυτά. Τα σπασμένα παράθυρα μπορούν να σφραγιστούν με σανίδες (με ακόμα μεγαλύτερη σπατάλη των δασών μας) και τελικά να αντικατασταθούν, αλλά η συντριβή των παραδοχών ελπίζουμε ότι θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμα.
Ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο,
Συλλογικότητα ACME
ACME Collective, 1999