Μετά την καταδίκη του σε θάνατο, ο Ravachol έγραψε πολύ στη φυλακή. Ακολουθεί ένα μακροσκελές χειρόγραφο κείμενο που καταφέραμε να αποκτήσουμε, όχι χωρίς μεγάλες δυσκολίες. Αναθέσαμε την αναπαραγωγή αυτού του ενδιαφέροντος εγγράφου στον οίκο Sédard στη Λυών. Είναι γραμμένο σε δύο σελίδες και σε αυτό ο Ravachol εξηγεί τις θεωρίες του.

Ένα χειρόγραφο του Ravachol (1892)

Η κοινωνία μπορεί να βελτιωθεί μόνο με έναν πλήρη μετασχηματισμό της οργάνωσής της.

Οι πιο προωθημένες πολιτικές μεταρρυθμίσεις, όπως ο φόρος εισοδήματος και οι συντάξεις γήρατος, ακούγονται καλές σε πολλούς ανθρώπους. Δεν καταλαβαίνουν ότι αν επιβληθούν, ο ιδιοκτήτης θα στραφεί εναντίον των ενοικιαστών του για το συνταξιοδοτικό ταμείο.

Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να επιβάλει νέους φόρους, αλλά καθώς διαμαρτυρόμαστε ότι αυτοί δεν μπορούν να είναι αρκετοί για να μας συντηρήσουν, κινδυνεύουμε να πεθάνουμε πριν πάρουμε τη σύνταξη λόγω των κακουχιών που πρέπει να υποστούμε, οι οποίες μόνο να συντομεύσουν τη ζωή μας μπορούν.

Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι με την επιβολή ενός υψηλού φόρου στα εκλεκτά κρασιά θα μπορούσε να μειωθεί η τιμή των επιτραπέζιων κρασιών. Αυτό [είναι] λάθος. Αυτός που πίνει εκλεκτά κρασιά δεν είναι εργάτης. Δεν μπορεί να πληρώνει αυτός που δεν κάνει τίποτα.

Επομένως, πάντα αυτός που εργάζεται θα πληρώνει τους φόρους, με οποιαδήποτε μορφή. Η μείωση της εργάσιμης ημέρας σε οκτώ ώρες αποτελεί αύξηση των μισθών. Οκτώ ώρες εργασίας θα ήταν αρκετές για να ικανοποιήσουν τους σκεπτόμενους ανθρώπους. Πράγματι, τι προσπάθεια χρειάζεται για να τα αποκτήσουμε!

Και αν τα καταφέρουμε, τι θα κερδίσουμε, σε αντάλλαγμα για την προσωρινή απασχόληση περισσότερων ανθρώπων; Λίγος περισσότερος χρόνος για ξεκούραση και προβληματισμό, κάτι που είναι πάντα καλό. Αλλά με τη βελτίωση των εργαλείων, ο αριθμός των αδρανών εργατών θα είναι σύντομα τόσο μεγάλος όσο και πριν.

Έτσι, οι μηνιαίες απαιτήσεις για το ίδιο αποτέλεσμα, (είναι) 1 μια απατηλή αύξηση των μισθών. Διότι αν τα αφεντικά συναινέσουν στην αύξηση των μισθών, μπορούν να αυξήσουν τα προϊόντα τους, έτσι ώστε κερδίζοντας περισσότερα, να πληρώνουμε περισσότερα.

Έτσι, δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσουμε από αυτή τη μεταρρύθμιση, η οποία μας αφήνει πάντα να πεινάμε μέσα στην αφθονία, και μάλιστα να μας λείπουν τα προϊόντα, τα απαραίτητα πράγματα. Και εκείνοι που λιμοκτονούν είναι οι ίδιοι που παρήγαγαν αυτή την υπερ-παραγωγή με την εργασία τους. Δεν είναι ο κόσμος ανάποδα να στερείσαι όλα τα είδη των πραγμάτων, γιατί υπάρχουν περισσότερα από αρκετά για να βάλεις τέλος σε μια κατάσταση πραγμάτων που δεν είναι τίποτα άλλο από αταξία.

Θέλουμε να την αντικαταστήσουμε με μια άναρχη οργάνωση, η οποία είναι η συγκέντρωση όλων των αγαθών του κόσμου, όποια κι αν είναι αυτά.

Δεν θα υπάρχουν πλέον ιδιοκτήτες ή αφεντικά.

Δεν θα υπάρχει χρήμα.

Όλοι θα εργάζονται, εκτός από τα παιδιά, τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους. Και δεν θα χρειάζεται πλέον να παράγουμε άχρηστα και επιβλαβή πράγματα, όπως οχυρά, πανοπλίες, κανόνια, πυροβόλα όπλα ή οτιδήποτε άλλο κατασκευάζεται με σκοπό να σκοτώνει ανθρώπους.

Δεν υπάρχει πλέον καμία ανάγκη να νοθεύεται το μετάξι,… το οποίο καίγεται όταν έχει υποστεί όλες τις εργασίες [του βαφείου] και το οποίο δεν είναι πλέον μετάξι, αλλά ένα επικίνδυνο προϊόν, λόγω των δηλητηρίων που συνδέονται με αυτό.

Ενώ το μετάξι μπορεί να βαφτεί χωρίς να φορτωθεί και με αβλαβή προϊόντα [αλλά] αυτό θα γίνει όταν οι άνθρωποι δεν θα χρειάζεται πλέον να κερδοσκοπούν πάνω στους ανθρώπους. [Τότε] δεν θα προσπαθήσω να πλαστογραφήσω τα πράγματα που μου έχουν ανατεθεί να κάνω με το χέρι, αφού δεν θα μου αποφέρει κανένα κέρδος, αφού δεν θα υπάρχουν άλλα χρήματα και έχω όλα τα πράγματα που μου είναι χρήσιμα.

Χρειάζομαι παπούτσια και ρούχα. Το μόνο που πρέπει να κάνω, είναι να τους ζητήσω να τα πάρουν.

Δεν χρειάζεται πλέον, όπως τώρα, να δημιουργείται ζήτηση με την εκτύπωση διαφημίσεων, οι οποίες στη συνέχεια διανέμονται.

Όχι άλλα άχρηστα πράγματα για να φτιάξετε.

Όλοι ενδιαφέρονται να φτιάχνουν ωραία, υψηλής ποιότητας πράγματα. Δεν χρειάζεται πλέον κλειδαράς… Δεν υπάρχει πλέον φόβος για τον κλέφτη, ο οποίος δεν θα μπορέσει ποτέ να βγάλει κέρδος από πράγματα που δεν μπορούν να βρεθούν.

Δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για χρηματοκιβώτια, κλειδαριές… ή πορτοφόλια. Δεν χρειάζονται πια η αγροτική αστυνομία, οι χωροφύλακες, ο αρχιφύλακας,… ο χαφιές, όλοι οι δεσμοφύλακες, οι δικηγόροι, οι ένορκοι, ο υποδιοικητής, οι βουλευτές, ο γερουσιαστής, οι πάσης φύσεως πρόεδροι. Οι γυναίκες δεν θα χρειάζεται πλέον να εκπορνεύονται για να ζήσουν.

Δεν χρειάζονται πλέον ταμεία απασχόλησης, ειδικοί φόροι κατανάλωσης, κανονισμοί, δικαστικοί επιμελητές, συμβολαιογράφοι, τραπεζίτες.

Δεν χρειάζονται πλέον στρατιώτες, κανόνια, πυροβόλα, σπαθιά, τορπιλάκατοι, θωρακίσεις, φρούρια. Καθώς όλοι ενδιαφέρονται για τη διατήρηση των πραγμάτων, αρκεί να τα περιβάλλουμε και να τα προστατεύουμε καλύτερα.

Konigstein-Ravachol

πηγές: https://www.libertarian-labyrinth.org/working-translations/ahandwritten-manuscript-by-ravachol-1892-2/
https://web.archive.org/web/20160418201054/http://library.libertarianlabyrinth.org/items/show/2604