Oshipeya – Καμία δράση δεν είναι επαρκής από μόνη της, είτε πρόκειται για το μαύρο μπλοκ είτε για οτιδήποτε άλλο.

Αυτό το άρθρο αποτελεί απάντηση σε τρία άλλα άρθρα: “Το σπάσιμο των παραθύρων δεν είναι επαναστατική πράξη” της Judy Rebick, “Το κράτος δεν είναι παράθυρο” του Heatscore και “Σκέψεις για την ανώνυμη δήλωση των μελών του Μαύρου Μπλοκ” του Andrew Loewen, με αφορμή τα γεγονότα της πορείας της 13/02/2010 ( heart attack march), στα πλαίσια αντι-ολυμπιακών δράσεων.

Καμία δράση δεν είναι επαρκής από μόνη της, είτε πρόκειται για το μαύρο μπλοκ είτε για οτιδήποτε άλλο.

“Καμία πράξη δεν είναι επαρκής από μόνη της, ούτε το νόημά της είναι τόσο προφανές ώστε να μην απαιτεί καθόλου έκφραση”.

Gilles Dauvé και Karl Nesic,
A Contribution to the Critique of Political Autonomy
Συμβολή στην Κριτική της Πολιτικής Αυτονομίας

Αυτό το άρθρο αποτελεί απάντηση σε τρία άλλα άρθρα: “Το σπάσιμο των παραθύρων δεν είναι επαναστατική πράξη” της Judy Rebick, “Το κράτος δεν είναι παράθυρο” του Heatscore και “Σκέψεις για την ανώνυμη δήλωση των μελών του Μαύρου Μπλοκ” του Andrew Loewen.

Είναι αλήθεια ότι το κράτος δεν είναι ένα παράθυρο, αλλά ούτε και μια αφηρημένη έννοια. Το σπάσιμο των παραθύρων δεν είναι επαναστατική πράξη, όπως δεν είναι και οποιαδήποτε άλλη πράξη, αν αφαιρεθεί από τα συμφραζόμενα και παρουσιαστεί ως αφηρημένη, αγνοώντας τις προθέσεις και τη στρατηγική αυτών που σπάνε τα παράθυρα.

Το κράτος ή το κεφάλαιο ή η αποικιοκρατία δεν μπορούν να δεχτούν επίθεση ως αφηρημένες μορφές. Μπορούν να χτυπηθούν μόνο στις υλικές τους μορφές, στις κοινωνικές τους σχέσεις και στους θεσμούς τους.

Δεν είναι δυνατόν να επιτεθούν όλες οι μορφές και οι υλικές συνιστώσες της καταπίεσης ταυτόχρονα, γι’ αυτό πρέπει να επιτεθούν τμηματικά σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους

Όπως τα καταπιεστικά συστήματα, έτσι και η κοινωνική επανάσταση είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών της, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τα μέρη της να λειτουργούν το ένα σε σχέση με το άλλο. Μια κοινωνική επανάσταση μπορεί να θεωρηθεί ως μια συσσώρευση ποικίλων δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου. Δεν είναι ένας διακόπτης που μπορεί να γυρίσει αμέσως. Δεν μπορεί να γίνει κατανοητή με αμιγώς αφηρημένο τρόπο ή αγνοώντας τους διάφορους ιδιαίτερους παράγοντες και δράσεις που τη συνθέτουν.

Δεν είναι πάντα δυνατό να κατανοήσουμε πλήρως τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, τα αποτελέσματα και την αλληλεπίδραση των αποτελεσμάτων των διαφόρων δράσεων όσον αφορά τα κοινωνικά κινήματα και τον επαναστατικό αγώνα, όπως ακριβώς είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την “κοινή γνώμη”, η οποία είναι επίσης μια αφαίρεση καθώς και μια αντίφαση, στο βαθμό που το “κοινό” είναι μια αφαίρεση και μια αντίφαση, που αποτελείται από αντίθετες κοινωνικές τάξεις, άλλες καταπιεστικές διαιρέσεις και διαφορετικά πραγματικά άτομα..

Η ιδέα ότι το σπάσιμο των παραθύρων είναι επαναστατική πράξη ή ότι το κράτος είναι ένα παράθυρο ή αποτελείται από παράθυρα δεν παρουσιάστηκε ποτέ από τους συμμετέχοντες στο μαύρο μπλοκ στην αντιολυμπιακή διαδήλωση Heart Attack στο Βανκούβερ στις 13 Φεβρουαρίου 2010, ούτε από τους υποστηρικτές του.

Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε ή να οικοδομήσουμε μια ανάλυση ή ένα επιχείρημα γύρω από δηλώσεις που δεν έγιναν ποτέ εξ αρχής. Ο ευκολότερος τρόπος για να μην καταλάβετε κάτι είναι να το βγάλετε από το πλαίσιο.

Το μαύρο μπλοκ στη διαδήλωση Heart Attack επίσης δεν “μπήκε στη μέση μιας διαδήλωσης με μαύρες μάσκες και δεν διέλυσε ό,τι του άρεσε, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων δεν το ήθελε”, όπως ψευδώς ισχυρίζεται η Rebick στο άρθρο της.

Η διαδήλωση χαρακτηρίστηκε δημοσίως ως “ποικιλία τακτικών” και “συγκρουσιακή” διαδήλωση για να εμποδιστεί η κυκλοφορία, “για να φράξουν οι αρτηρίες της πρωτεύουσας”.

Ένα προγενέστερο συμβούλιο εκπροσώπων για τη δράση ανακοινώθηκε δημοσίως.

Από τους περίπου 200 συμμετέχοντες, περίπου οι μισοί, δηλαδή 100 άτομα, χρησιμοποιούσαν την τακτική του μαύρου μπλοκ, ενώ οι άλλοι μισοί την υποστήριζαν ως επί το πλείστον ή δεν αντιδρούσαν, παραμένοντας στην πορεία καθ’ όλη τη διάρκεια και συνεχίζοντας αφού το μεγαλύτερο μέρος του μαύρου μπλοκ είχε διαλυθεί.

Η διαδήλωση Heart Attack ήταν μόνο μία από τις πολλές κατά τη διάρκεια της αντιολυμπιακής κινητοποίησης. Οι συμμετέχοντες στο μαύρο μπλοκ σεβάστηκαν τις επιθυμίες των άλλων στις διαδηλώσεις που καλούνταν να μην έχουν συγκρουσιακό χαρακτήρα. Αυτό δημιούργησε υποστήριξη για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε η τακτική του μαύρου μπλοκ στη διαδήλωση Heart Attack. Την προηγούμενη ημέρα, το μαύρο μπλοκ είχε λάβει μέρος σε μια διαδήλωση για να εμποδίσει τη διαδρομή της δάδας στην Commercial Drive και στη μαζική διαδήλωση στις τελετές έναρξης και δεν έσπασε παράθυρα. Η τακτική αυτή έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε πολλές διαδηλώσεις στο Βανκούβερ τα τελευταία 10 χρόνια, τις περισσότερες φορές χωρίς να σπάσουν παράθυρα.

Οι συμμετέχοντες στο μαύρο μπλοκ συμμετέχουν επίσης σε πολλές άλλες δραστηριότητες. Δεν είναι απλά ανώνυμοι. Το μαύρο μπλοκ δεν μπορεί να υπάρξει ή να επιβιώσει από την καταστολή χωρίς κάποιο επίπεδο εξωτερικής υποστήριξης. Αυτή η υποστήριξη χτίζεται πριν και μετά τις δράσεις του μαύρου μπλοκ, για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται για να αποφεύγεται η αστυνομική παρακολούθηση. Το τι κάνει πέρα από αυτό εξαρτάται από τους συμμετέχοντες. Αυτό που έχει αποδειχθεί στο Βανκούβερ εδώ και 10 χρόνια είναι ότι οι συμμετέχοντες στο μαύρο μπλοκ δεν είναι τυχαίοι εισβολείς σε διαδηλώσεις που καλούνται από άλλους, ότι στην πραγματικότητα επιδιώκουν να συνεργαστούν με τους άλλους και όχι εναντίον τους.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το μαύρο μπλοκ στη διαδήλωση Heart Attack είχε τόσο μεγάλη υποστήριξη από τοπικούς ακτιβιστές και μη ακτιβιστές. Η ειρωνεία είναι ότι το συγκεκριμένο μαύρο μπλοκ ήταν ένα από τα μπλοκ με τη μεγαλύτερη δημόσια και ατομική υποστήριξη από όλα όσα έχουν πραγματοποιηθεί στον Καναδά ή στις ΗΠΑ τα τελευταία 10 χρόνια.

Ούτε το μαύρο μπλοκ προσπάθησε να προκαλέσει “υπερβολική αντίδραση της αστυνομίας”, όπως ισχυρίζεται ο Rebick. Στη διαδήλωση Heart Attack, το μπλοκ αντέδρασε μόνο σε επιθέσεις της αστυνομίας ή σε επιθέσεις που ξεκίνησαν από παρευρισκόμενους αυτόκλητους τιμωρούς του νόμου. Το επίκεντρο της διαδήλωσης ήταν η παρεμπόδιση της κυκλοφορίας, η οποία ήταν ιδιαίτερα επιτυχής, με έναν κάδο απορριμμάτων και πολλά κουτιά εφημερίδων να τραβιούνται στους δρόμους και την αντίδραση της αστυνομίας να κλείσει τη γέφυρα Lions Gate για περισσότερο από μία ώρα (η γέφυρα είναι μία από τις δύο μοναδικές οδούς προς τη βόρεια ακτή και τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Whistler από το Βανκούβερ).

Στη μαζική διαδήλωση αρκετών χιλιάδων ανθρώπων στις 12 Φεβρουαρίου κατά την τελετή έναρξης, το μπλοκ έσπρωξε και πέταξε αντικείμενα στην αστυνομία μόνο προς το τέλος της διαδήλωσης, αφού οι διοργανωτές κάλεσαν δημόσια το μπλοκ να μετακινηθεί στην πρώτη γραμμή και προειδοποίησαν τους άλλους διαδηλωτές να μετακινηθούν προς τα πίσω ή να διαλυθούν.

Το σπάσιμο των εταιρικών βιτρινών της Hudson’s Bay Company (HBC) και της τράπεζας Toronto Dominion (TD) ήταν συμπληρωματικές ενέργειες για τη συνολική πορεία Heart Attack. Δεν ήταν ο κύριος στόχος ή το κύριο στοιχείο, αν και υποστηρίχθηκαν εντός και εκτός του μπλοκ.

Η επίθεση στην HBC υποστηρίχθηκε για προφανείς λόγους ιδιαίτερα από τους ιθαγενείς. Όμως ο συνολικός στόχος του αποκλεισμού της κυκλοφορίας κατά την πρώτη ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ιδιαίτερα επιτυχής, ίσως περισσότερο απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να ελπίζουμε, καθώς η κατεύθυνση της πορείας, η οποία κατευθυνόταν προς τη γέφυρα Lions Gate και πλησίαζε σε αυτήν, έκανε την αστυνομία να την κλείσει για περισσότερο από μία ώρα. Αυτού του είδους η επιτυχία είναι εύκολο να μετρηθεί αντικειμενικά σε σύγκριση με την οικοδόμηση μίας μακροπρόθεσμα ευρύτερης υποστήριξης και την ενδυνάμωση των κοινωνικών κινημάτων, η οποία είναι εξίσου σημαντική.

Η πορεία Heart Attack ήταν ένα μέρος του συνολικού κινήματος κατά των Ολυμπιακών Αγώνων, με στρατηγικό στόχο τη διατάραξη των αγώνων και της προπαγάνδας τους, ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις τους και να δημιουργηθεί ένα ανεπιθύμητο και ασταθές κλίμα για να προταθούν τέτοιες εκδηλώσεις στο μέλλον. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι επίσης μια προσωρινή σύνοδος κορυφής των παγκόσμιων ηγετών, όπως η G8 ή η G20, αλλά ένα πολυετές έργο μαζικής ανάπτυξης υποδομών με μόνιμες επιπτώσεις, οι οποίες κατά συνέπεια προκαλούν μεγαλύτερη δημόσια αντίθεση στους αγώνες και συμπάθεια για διαμαρτυρίες και δράσεις εναντίον τους.

Η αντι-ολυμπιακή συμπόρευση ζητήθηκε για πρώτη φορά από μέλη του κινήματος της αυτονομίας των ιθαγενών στο Βανκούβερ και τη Βρετανική Κολομβία και ανακοινώθηκε για πρώτη φορά δημόσια σε μια συγκέντρωση των Ζαπατίστας στο Μεξικό.

Ο σεβασμός στην ποικιλομορφία των τακτικών αποτέλεσε από την αρχή ακρογωνιαίο λίθο, και ακολούθησαν χρόνια συγκρουσιακών δημόσιων και ανώνυμων δράσεων σε όλη τη χώρα που έφτασαν μέχρι το 2010.

Έτσι, αν μη τι άλλο, αυτοί που αντιτίθενται στην ποικιλομορφία των τακτικών ή στο μαύρο μπλοκ είναι οι εισβολείς και οι παρείσακτοι στο αντι-ολυμπιακό κίνημα και ο αριθμός τους είναι μειοψηφικός σε σχέση με αυτούς που το χρησιμοποιούν, το υποστηρίζουν, είναι ουδέτεροι ή μπορεί να διαφωνούν με αυτό αλλά δεν είναι εναντίον του.

Οι μυστικοί αστυνομικοί που αναφέρει ο Rebick, οι οποίοι ξεσκεπάστηκαν στις διαδηλώσεις του Montebello κατά της Σύμπραξης Ασφάλειας και Ευημερίας (SPP), ήταν μασκοφόροι αλλά όχι στο μαύρο μπλοκ και ξεσκεπάστηκαν από το μαύρο μπλοκ και όχι από έναν μπερδεμένο συνδικαλιστή ηγέτη που προφανώς δεν μπορούσε να καταλάβει τη λέξη “αστυνομία” που του είπαν στα γαλλικά οι συμμετέχοντες στο μαύρο μπλοκ, όπως φαίνεται σε ένα βίντεο του youtube από το περιστατικό.

Μια τέτοια διείσδυση δεν γίνεται μόνο για να προκαλέσει βίαιη δράση, η οποία ήδη λάμβανε χώρα στο Montebello ούτως ή άλλως, αλλά και για την παρακολούθηση και τη στόχευση ατόμων προς σύλληψη. Μπορεί επίσης να γίνεται για να δυσφημιστεί η τακτική του μαύρου μπλοκ και για να ρίξει λάδι στη φωτιά της καταγγελίας και της κακοποίησης που έχουν ήδη δημιουργήσει οι ακτιβιστές. Ενώ πολλοί σπεύδουν να κατηγορήσουν τους συμμετέχοντες στο μαύρο μπλοκ ότι είναι πράκτορες της αστυνομίας, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο που να στηρίζει αυτόν τον ισχυρισμό, η αστυνομική πρακτική του bad-jacketing¹, της ψευδούς κατηγορίας ατόμων ότι είναι αστυνομικοί, ποτέ δεν αναφέρθηκε ή καταγγέλθηκε από τους ίδιους ακτιβιστές που καταγγέλλουν ή τιμωρούν το μαύρο μπλοκ.

Το εθελοντικό bad-jacketing που γίνεται από ακτιβιστές είναι πολύ πιο επιζήμιο για τα κοινωνικά κινήματα συνολικά από οποιαδήποτε πραγματική διείσδυση της αστυνομίας σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη διαδήλωση.

Παρόλο που σε κάποιο κομμάτι του μαύρου μπλοκ μπορεί να παρεισφρήσει η αστυνομία για οποιαδήποτε σκοπό, στις ευάλωτες ανοιχτές ακτιβιστικές ομάδες, έχουν παρεισφρήσει αστυνομικές δυνάμεις σε θέσεις εξουσίας για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέσα στην οργάνωση, όπως συνέβη πριν από λίγα χρόνια σε μια αντιπολεμική ομάδα στην Καλιφόρνια ή, για παράδειγμα, στο Αμερικανικό Ινδιάνικο Κίνημα, του οποίου ο επικεφαλής ασφαλείας αποκαλύφθηκε ως εισβολέας του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (FBI) τη δεκαετία του 1970.

Ενώ οι συγκεκριμένες δηλώσεις των συμμετεχόντων στο μαύρο μπλοκ ή των υποστηρικτών του σχετικά με το τι συνιστά βία ή η προβλέψιμη αντίδραση και ο αντίκτυπος των εταιρικών μέσων ενημέρωσης είναι δεκτικές σε κριτική, όπως και συγκεκριμένες ενέργειες του μαύρου μπλοκ ( όπως και καθετί είναι δεκτικό σε κριτική), όπως οι βανδαλισμοί εναντίον τυχαίων οχημάτων ή κουτιών εφημερίδων, τέτοιες κριτικές δεν μπορούν λογικά να γενικευτούν και να μετατραπούν σε επιχειρήματα ενοχής κατά του ίδιου του μαύρου μπλοκ ή των άλλων ενεργειών του.

Σε αντίθεση με τη δήλωση του Loewen, το μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας και το σπάσιμο των τζαμιών βλάπτει άμεσα τις εταιρείες και δεν είναι απλώς συμβολικό. Δεν είναι το μέγεθος της κυκλοφορίας που διακόπτεται ή το μέγεθος της οικονομικής ζημίας που καθιστά μια επίθεση ή ενέργεια ουσιαστική και όχι απλώς συμβολική.

Είναι η φύση της ίδιας της δράσης και οι προθέσεις και η στρατηγική πίσω από αυτήν.

Μια ενέργεια είναι καθαρά συμβολική μόνο αν έχει την πρόθεση να είναι τέτοια. Οι εταιρείες είναι επίσης απίθανο να υποβάλουν ασφαλιστική αξίωση για σπασμένα παράθυρα, δεδομένης της απαλλαγής έκπτωσης και του αρνητικού αντίκτυπου που θα είχε στην ασφάλειά τους συνολικά, και σε κάθε περίπτωση το κόστος θα μετακυλιόταν απλώς σε μια ασφαλιστική εταιρεία εάν το έκαναν. Τίποτα δεν είναι χωρίς συνέπειες.

Τα σπασμένα παράθυρα έχουν επίσης αντίκτυπο πέραν του ίδιου του παραθύρου, καθώς πρέπει να επισκευαστούν και η λειτουργία τους ως διαφημιστικές οθόνες σε αυτή την περίπτωση διαταράσσεται, όπως και η εικόνα της ίδιας της Hudson’s Bay Company.

Η ενέργεια εμπνέει επίσης άλλους που αντιτίθενται στην εταιρεία και εφιστά γενικότερα την προσοχή σε αυτήν και την αμφιλεγόμενη θέση της στην κοινωνία.

Η ανοιχτή επίθεση δείχνει ανοιχτή εχθρότητα προς την ίδια την εταιρεία, όχι απλώς αντίθεση σε συγκεκριμένα πράγματα που κάνει ή επιθυμία μεταρρύθμισης των υπερβολών της.

Το νόημα αυτού του τύπου των ενεργειών δεν είναι προφανώς αποκλειστικά αρμοδιότητα των εταιρικών μέσων ενημέρωσης, αλλά και δική μας υπόθεση να το ορίσουμε και να το επικοινωνήσουμε με όποιον τρόπο και σε όποιο μέρος επιλέξουμε, όπως δείχνει το ίδιο αυτό το άρθρο, όπως και οι πολλές άλλες δηλώσεις υποστήριξης του μαύρου μπλοκ εκείνης της ημέρας.

Για το τέλος παραθέτω μια απομαγνητοφώνηση μέρους της ομιλίας της γηραιάς ιθαγενής Stella August από την ομάδα Downtown Eastside Power of Women που απευθύνθηκε στο πλήθος στη συγκέντρωση της 20ής Φεβρουαρίου για ένα εθνικό πρόγραμμα στέγασης στο Βανκούβερ, όπου μιλάει για το μαύρο μπλοκ στη διαδήλωση Heart Attack και έλαβε επευφημίες και χειροκροτήματα από το πλήθος:

“Οι νέοι μας που έσπασαν τις βιτρίνες αυτών των μεγάλων καταστημάτων με τις ολυμπιακές στολές ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, δεν είναι κακοί, είναι θυμωμένοι επειδή οι πλούσιοι έφεραν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη χώρα μας, ενώ δεν τους χρειαζόταν εδώ. Αυτά τα παιδιά δεν ήταν κακά, ήταν θυμωμένα μόνο και μόνο επειδή έφεραν στη χώρα μας, τη μεγάλη φτώχεια. Και είμαι θυμωμένος, είμαι πολύ θυμωμένος με αυτούς τους ανθρώπους που οργανώνουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να έρθουν στον Καναδά, την όμορφη χώρα μας, την κλεμμένη γη μας, την κλεμμένη γη των ιθαγενών μας. Έπρεπε να φέρουν τους Ολυμπιακούς εδώ; Και εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε για τη γη μας και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να πάρουμε απαντήσεις. Να θυμάστε λοιπόν, αυτά τα παιδιά που έσπασαν τα παράθυρα, που διαμαρτύρονταν, δεν είναι κακά, είναι δικοί μας άνθρωποι, είναι παιδιά μας. Είμαστε οι μητέρες, είμαστε οι γιαγιάδες, είμαστε οι θείες, είμαστε οι αδελφές, είμαστε οι νταντάδες. Αυτά τα παιδιά δεν ήταν κακά όταν έσπασαν το παράθυρο. Διαμαρτύρονταν για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στην πόλη μας. Όλοι οι οικείοι μου”.
– Stella August